من یک پژوهشگرم

جواد الائمه مهربان بود و خیرخواه.دست مردم را در دستان خدا می گذاشت و می فرمود: «کَیْفَ یُضَیَّعُ مَنِ اللّهُ کافِلُهُ» چگونه درماند کسی که خداوند سَرپرست او باشد؟ [1]
او می فرمود تا وقتی در آغوش خدا هستید نگران گرفتاریها نباشد: «لَؤْكانَتِ السَّمواتُ وَالْأرْضُ رَتْقَا عَلى عَبْدٍ ثُمَّ اتَّقىَ اللّه َ تَعالى لَجَعَلَ مِنْها مَخْـرَجا»، اگر آسمانها و زمين بر شخصى بسته باشد، ولى تقـواى الهى پيـشه كـند، خداوند گشايشى از آنها برايش قرار مى دهد. [2]
او راه رسیدن به سربلندی و عزت را در اعتماد به خدا می دانست و می فرمود: «الثِّقَةُ باللّه ِ تعالى ثَمَنٌ لِكُلِ غالٍ ، وسُلَّمٌ إلى كُلِّ عالٍ» اعتمادِ به خداوند متعال، بهاى هر چيز گرانی است و نردبان رسيدن به هر بلندايی. [3]
و می فرمود: «عِزُّ الْمُؤْمِنِ غِناه عَنِ النّاسِ» عزّت مؤمن در بی نیازی و طمع نداشتن به مال و زندگی دیگران است. [4]

حیف اما مهرش را برنتافتند.
دنیا را بدون او خواستند و در جوانی با زهر کینه مسمومش ساختند.
امام جوان در گوشه حجره مظلومانه جان داد و مردم نفهمیدند چه گوهری از دستشان رفت.

زیارت مختص امام محمد تقی (ع)
نماز امام جواد (ع)
زیارت جامعه کبیره
زیارت جامعه صغیره

روضه کوتاه نکته سر بسته
حج