من یک پژوهشگرم

کسیکه به سویش ایستاده ای بی نیازمطلق است وماسرتاپانیازیم.اینجاست که دل های دردمندخریداردارد.اینجاست که بایدازسرصدق نیازت رابگویی تاپاداشی درخوردریافت کنی وگرنه هیهات ازخم وراست شدن.خداوندبه دلی نظرمیکندکه ارزومندنمازوروزه است نه دلی که فقط درفکرخوردن وخوابیدن است.پس دلت رابه سجده های طولانی عادت ده واندیشه ات رابازبان ذکرکن وبعدتسبیحی کن که همه تسبی کنندگان رابه رشک واداری پس چشم ودست وزبانت  راازذکرخداوندبازنگیر.ازرسول خداپرسیدندکه سرقت درنمازچیست؟ان حضرت فرمودند:به خودبیاوازسرصدق نمازبگزارنه برای رفع تکلیف!تاکی نمازهایی بخوانیم که نه وضویش ونه خودنمازهیچ کدامش نه ظارونه باطن به نمازنمی خورد.بایدبنگریم که نمازچقدروزگارمان رابهبودبخشیده هست وتاچه حدقلبمان راجلاداده است.شب قدرنزدیک است باصفای دل سمت خدابرووباخضوع وخشوع به درگاهش روی اورامیداست کخه موردرحمت خداوندقرارگیریم.